Ik was deze zomer even ietsie uit de lucht in de digitale wereld. Het heeft door de jaren best een poosje geduurd voor ik me comfortabel voelde om online zichtbaar te zijn. Ik vond het o.a. arrogant om steeds maar te delen wat je aan het doen bent, onnodig ook en ik kon me niet zozeer voorstellen dat iemand zat te wachten op wat ik te delen had. Daarnaast stond vooral het hele gegeven me tegen dat je dan ook nog het liefst marketing technisch heel handig deelt / handelt.
Goed, ik weet niet precies wanneer het is gebeurd, maar ik heb gaandeweg een vorm gevonden die wel bij me past. Die vorm past me vooral omdat er geen vaste vorm is. Ook met betrekking tot zoiets als Facebook of Instagram en daar op afgeven is het maar hoe je er toe verhoudt. Ik heb oprecht plezier gekregen in het digitaal delen en ik vind het steeds minder spannend daarin zichtbaar te zijn. Ook dit kun je natuurlijk vanuit aandacht en verbinding doen. Daarnaast herinner ik me steeds meer waarom ik hier ben (op aarde) en dat sterkt me om ook deze kanalen te integreren.
Oke terug naar het uit de lucht principe. Ik bedacht me dat het best een gekke uitspraak is. Want je bent daardoor natuurlijk ook juist extra in de lucht. Of met de lucht, het water, het vuur, de mensen om je heen, de schoonheid, het licht, het donker, het leven.
En in de tijd dat de vlinders er zijn, kun je ze maar beter ook echt zien.
Comments