Op maandag 23 maart 2020 begonnen Lotje en ik met het online yoga delen. Het voelt als een groot geschenk dat we die stap hebben gezet. Er is nog geen moment geweest waar we hebben overwogen te stoppen. Nagenoeg dagelijks samen komen en hoe dan ook verbinden gaat denk ik nooit vervelen.
Dit weekend zie ik voor het eerst op tegen het online samen komen. Ik voel me zelfs zenuwachtig als ik eraan denk. Want wat kan ik delen als er even geen woorden meer zijn? Ik voel me sprakeloos over de situatie die zich op dit moment afspeelt, de verdeeldheid, de oordelen, de gevolgen die niet te overzien zijn. In alle eerlijkheid, mijn hart huilt. Mezelf toestaan om de tranen van mijn hart te voelen helpt, zeker ten opzichte van dat niet willen, me afsluiten of er van weggaan.
Het zijn natuurlijk niet alleen woorden die ik deel en ook als spreken lastig is en ik de woorden niet kan vinden, zal ik blijven delen.
Wat ik eindeloos prachtig vind, is dat te midden van iedere storm, chaos, afscheid, intense pijn echt altijd ook die plek is, waar je weet dat je thuis bent. Waar het vredig en veilig is en waar goed en fout simpelweg niet bestaan. Ondermeer rust, stilte, mooie muziek, echt contact en doorbrengen in de natuur brengen ons naar die plek. Je hoeft die plek eigenlijk niet eens te zoeken, want het is er al. En als je dan toch het idee hebt dat je echt op zoek moet gaan om die plek te vinden, weet dan dat die plek ook enorm naar jou op zoek is.
Lieve allemaal, heel graag tot in de verse week ! Elke doordeweekse dag samen wakker worden om 07:00 - 07:30 uur. Elke maandagavond yoga met Neel om 20:00 - 21:15 uur en elke nieuwe en volle maan een sessie met Lotje.
‘Hoe dan ook’ betekent immers echt hoe dan ook. Hier zijn we. Samen. Alleen. Al één.
