We kennen allemaal de uitdrukking ‘schouders eronder’. Dat gaat veelal over volhouden, je best doen, strijden en hopen dat iets voorbij gaat. Het is natuurlijk logisch dat als we in een situatie zitten die niet zo best is, dat we willen dat het voorbij gaat. En het liefst zo snel mogelijk. Helemaal begrijpelijk én tegelijkertijd zou je dan zomaar de uitdrukking ‘vleugels eronder’ kunnen vergeten. Het is op zich ook geen bestaande uitdrukking, maar voor mij voelt het als een herinnering. Vleugels eronder gaat over openheid, over durven zien, luisteren en verkennen, over het gegeven dat we allemaal in essentie uit licht en liefde bestaan. En dat we juist die kracht, en vele andere natuurkrachten kunnen inzetten om een wereld te scheppen waar we samen in willen leven.